รีวิว PAWN (2020)

ซีรี่ย์ดราม่าเรื่องดังที่ทำต่อมน้ำตาทำงานหนักมากในซีรี่ย์เกาหลีเรื่อง PAWN (2020) อีกหนึ่งซีรี่ย์คุณภาพที่จัดเต็มความดราม่าจัดแต่ไม่ยัดเยียด หนักหน่วงแต่ดีต่อใจบนฉากหน้าที่ดูเหมือนเบา  เก่าแต่ไม่ล้าสมัย  น้ำตาไหลแต่หัวใจมีรอยยิ้ม แถมหลายๆคนแอบบอกว่าน้ำเน่า งานนี้บอกเลยว่าในความน้ำเน่าของเกาหลีจะไม่มีกลิ่นโชยออกมานะจ๊ะ  นั่นหมายความว่าน้ำเน่าได้ผ่านการบำบัดออกมาเป็นน้ำสะอาด ถ้าจะว่ากันแบบแรงๆเลยคือน้ำเน่าเกาหลีมีความเป็นมนุษย์มากกว่า  มองเห็นภาวะเป็นจริงมากกว่า

เรื่องย่อ : ดูซอค (ซองดงอิล) และ จองแบ (คิมฮีวอน) สองนักทวงหนี้ที่ดูปุ๊บก็รู้ทันทีว่าเป็นพวกขี้แพ้แต่จิตใจดี และคนทั้งสองก็มีมิตรภาพอันดีต่อกันมาจากกรมทหารทำให้ทั้งคู่เป็นปาท่องโก๋ตัวติดกัน  วันหนึ่งทั้งสองคนได้มาตามทวงหนี้จากมยองจา (คิมยุนจิน) หญิงสาวที่มีลูกเล็กๆ  แต่เมื่อมยองจาไม่มีเงินจ่ายหนี้ด้วยความคิดชั่ววูบของดูซอคจึงจับตัว ซงอี (พัคโซยี) ลูกสาวของมยองจามาเป็นหลักประกันว่าแม่จะต้องมาจ่ายหนี้เพราะต้องการลูก  แต่ชีวิตมันไม่ง่ายขนาดนั้นเมื่อการพยายามหาเงินของมยองจาได้สร้างความรำคาญกับบางคนจนแจ้งตำรวจและมยองจาคือลูกครึ่งจีนเกาหลีที่ลักลอบเข้าประเทศมาอย่างผิดกฏหมาย

แน่นอนว่านอกจากจะไม่มีเงินใช้หนี้เธอยังต้องถูกส่งตัวกลับประเทศจีน  แต่ก่อนจากไปเธอได้ฝากฝังให้ดูซอคส่งตัวซงอีที่เขาและจองแบเรียกแม่หนูว่ายัยของจำนำและยัยของจำนำก็เรียกเขาว่าอาจาชี่ (คุณลุง) ให้ส่งตัวแม่หนูให้กับญาติที่เธอมีที่อยู่เมืองปูซาน  ทว่าด้วยความน่ารักและใสซื่อของยัยของจำนำก็แปรหัวใจที่พยายามแข็งของลุงดูซอคให้เริ่มละลาย  จนกระทั่งการส่งตัวหนูน้อยของจำนำไปกลายเป็นส่งเข้าสู่อุ้งมือมาร  เมื่อเธอถูกขายไปให้กับร้านคาราโอเกะที่ใช้งานเธอเยี่ยงทาส  กระทั่งดูซอครู้ข่าวจึงได้ไปรับแม่หนูกลับมา  แล้วก็ไม่อาละวาดอะไรเมื่อก็ไถ่ตัวมาตามราคาที่ต้องจ่าย  แต่เมื่อกุญแจแห่งมโนธรรมในใจถูกเปิดไขดูซอคและจองแบก็ดูแลหนูน้อยมาจนเติบใหญ่ด้วยความรักและความอบอุ่น

จนเมื่อซงอีในวัยสาว (ฮาจีวอน) กำลังจะจบมหาวิทยาลัยข่าวของแม่ของเธอก็มาเมื่อแม่ที่ทิ้งไปกำลังจะสิ้นใจด้วยโรคร้าย ดูซอคจึงพาซงอีไปเยี่ยมแม่ที่เมืองจีน  แต่คำขอร้องครั้งสุดท้ายของคนใกล้ตายก็บอกว่าขอให้หาตัวพ่อของซงอีให้เจอเพราะอย่างน้อยซงอีก็ควรรับรู้ว่าตัวเองมีพ่อ  จนเมื่อวันที่ซงอีต้องเจอพ่อแท้ๆผู้ให้กำเนิดเธอจึงได้บอกกับคนที่เป็นพ่ออีกคนที่เลี้ยงดูเธอมาว่าเขาคือพ่อของเธอในใจเสมอมา และนั่นคือความสุขสุดท้ายก่อนที่ดูซอคจะหายไปจากชีวิตซงอีและเธอตามหาอาจาชี่ตลอดมา  สุดท้ายเรื่องราวอาจไม่พลิกความคาดหมาย  แต่ก็ปักกลางใจเมื่อได้หมดทั้งความซาบซึ้ง  อบอุ่น  อิ่มเอม โดยที่รอยยิ้มอยู่หลังคราบน้ำตา

ถ้าว่ากันที่หน้าหนังเชื่อเลยว่าร้อยทั้งร้อยคิดว่านี่คือหนังฟีลกู้ดหนังโลกสวย  ซึ่งก็ไม่ผิดเมื่อหนังก็ยังคงเป็นเช่นนั้น  เพียงแต่ฐานรากของการเล่าเรื่องให้ออกมาแบบนั้นมันหนักหน่วง  และที่สำคัญก็มองเห็นว่าเรื่องที่เห็นกับตาสามารถเกิดขึ้นได้จริงๆบนโลกที่บูดเบี้ยวทางมโนธรรมใบนี้ ด้วยพล็อตเรื่องที่ว่าหนึ่งเด็กหญิงผู้สิ้นไร้ทุกอย่างกับหนึ่งมนุษย์ผู้ที่อาจไม่ถูกมองว่าดีนักจากภายนอกหากแต่หัวใจกลับอุ่นระอุ  ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจากความคิดชั่ววูบจากความจำเป็นหรืออะไรก็ตามแต่  ได้ปลุกความดีที่ฝังลึกข้างในใจให้ตื่นขึ้นมาทำทุกอย่างเพื่อเด็กน้อยผู้น่าสงสาร และเรื่องแบบนี้ท่านกล้านับหรือไม่ว่า ได้ผ่านตามากี่ครั้ง

PAWN (2020) เป็นงานหนังที่แม้จะเล่าเรื่องดราม่าที่หนักหนาแต่มองเห็นแสงสว่าง  มองเห็นว่าแม้จะเจอความสาหัสเพียงใดในชีวิตก็ใช่ว่าชีวิตจะดำดิ่งลงไปถ่ายเดียว เผยให้เห็นความสวยงามของสิ่งที่เรียกว่าน้ำใจที่มีในมนุษย์ผ่านตัวละครอาจาชี่ที่อาจดูไม่ดีในเบื้องหน้าแต่ว่างดงามอยู่ข้างใน และเห็นจิตใจที่ใฝ่ดีของยัยของจำนำที่มอบบทเรียนชีวิตที่คมคายให้ผู้ชมได้  เพียงแต่ใช่ว่าทุกคนจะโชคดีได้เจอกับคนดีเช่นเดียวกับยัยของจำนำ

สนับสนุนข้อมูลโดย ข่าวสาร UFO เรื่องลี้ลับและสายมูเตลู